Αναίρεση των προσφάτως εκφρασθεισών θέσεων του Σεβασμ. Μιλήτου για τη Σύνοδο της Κρήτης από το Θεολόγο κ. Α. Κυριακού.

Ο ΜΙΛΗΤΟΥ, ΤΑ ΦΥΚΙΑ ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΞΩΤΕΣ ΚΟΡΔΕΛΕΣ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

Σε κήρυγμά του, στην εκκλησία του Αγ. Παντελεήμονος Καλαμαριάς, στις 27.7., ο Σεβασμιώτατος Μιλήτου κ. Απόστολος άδραξε την ευκαιρία να στηρίξει, για μια ακόμη φορά, το Κολυμβάριο. 

Ανέφερε μεταξύ άλλων: «Πριν από ένα χρόνο στην Κρήτη πραγματοποιήθηκε ένα γεγονός που δεν είναι έργο ανθρώπων(sic). Αναφέρομαι στη σύγκληση της Αγίας και Μεγάλης Συνόδου, η οποία σαφέστατα και αναντίλεκτα ήταν αποτέλεσμα της χάριτος του Θεού».

Ο Σεβασμιώτατος έπρεπε, για να γίνει ο λόγος του αξιόπιστος, να αποδείξει περιτράνως και πέραν πάσης λογικής αμφιβολίας ότι όντως αυτό που έγινε στην Κρήτη τον Ιούνιο του 2016, ήγουν η «Αγία και Μεγάλη Σύνοδος», δεν ήταν  έργο ανθρώπων, αλλά αποτέλεσμα της χάριτος του Θεού. Αν ήταν έργο της χάριτος του Θεού για ποιο λόγο οι εν Κολυμβαρίω συνελθόντες δεν έπραξαν αυτό που έκαναν αείποτε οι Πατέρες της Εκκλησίας εν Συνόδω, δηλαδή να επιβεβαιώσουν τις προηγούμενες Συνόδους «επόμενοι τοις θείοις Πατράσι»; Τι τους εμπόδιζε; 

Τόνισε επίσης ο Σεβασμιώτατος: «Η Αγία και Μεγάλη Σύνοδος της Ορθοδοξίας είναι συνέχεια των Οικουμενικών Συνόδων και των άλλων Τοπικών Συνόδων». 

Ο λόγος που δεν συμμεριζόμαστε τον ενθουσιασμό του Σεβασμιώτατου είναι η ιστορική πραγματικότητα. Η εκκλησιαστική ιστορία μας λέγει ότι πολυάνθρωπες Σύνοδοι απορρίφθηκαν από την Εκκλησία και ονομάσθηκαν, είτε ληστρικές είτε ψευδοσύνοδοι. Η παρά την Δρυν Σύνοδος (403), που καταδίκασε τον Iερό Χρυσόστομο, δεν απορρίφθηκε από τη συνείδηση της Εκκλησίας; Την ίδια τύχη δεν είχε η Ληστρική της Εφέσου(449) που δικαίωσε την αίρεση του Μονοφυσιτισμού; Δεν απέρριψε η Εκκλησία την εικονομαχική Σύνοδο της Ιέρειας (754) που συγκλήθηκε ως «Οικουμενική»; Γιατί η ψευδοσύνοδος της Φερράρας–Φλωρεντίας (1438-39), που παρέδωσε την Εκκλησία στον αιρετικό Παπισμό, δεν έγινε ΠΟΤΕ δεκτή από την Εκκλησία; 

Από την άλλη οι Οικουμενικές Σύνοδοι χαρακτήριζαν τους κακόδοξους ως αιρετικούς. Η «Σύνοδος» του Κολυμβαρίου ΔΕΝ ανέφερε ούτε μια φορά τη λέξη αίρεση και το κυριώτερο απάλλαξε τους αμετανόητους αιρετικούς και δια μιάς τους μεταμόρφωσε σε «ετερόδοξες Εκκκλησίες και Ομολογιές». Πού είναι η πίστη των Οικουμενικών Σύνοδων «εις Μιάν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»; Αφού δεν συμφωνεί η Σύναξη του Κολυμβαρίου με τη σταθερή διδασκαλία των Οικουμενικών Συνόδων περί Εκκλησίας ΠΩΣ είναι συνέχεια των; Γιατί τέσσερις ολόκληρες Εκκλησίες αρνήθηκαν να την αναγνωρίσουν; Για ποιο λόγο σε όλες τις Ορθόδοξες Εκκλησίες ακούγονται φωνές διαμαρτυρίας για τις αποφάσεις της;

 

 

Ο ΜΙΛΗΤΟΥ ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΞΙΦΟΥΛΚΕΙ

Του κ. Ανδρέα Κυριακού, Θεολόγου

Σε ομιλία του, στον ναό του Προφήτη Ηλία Πυλαίας Θεσσαλονίκης (20.7.), ο Σεβασμιώτατος Μιλήτου Απόστολος αποπειράθηκε να συγκρίνει την εποχή μας με την εποχή του Προφήτη. Μίλησε μεταξύ άλλων για την υπάρξη τότε «θρησκευτικού φιλελευθερισμού». Λάθος μέγα. Τότε υπήρχε στο βασιλείο του Ισραήλ αποστασία από τον αληθινό Θεό, θρησκευτικός συγκρητισμός. Ο λαός κι ο βασιλιάς Αχαάβ είχαν αρνηθεί τον αληθινό Θεό, και είχαν λατρέψει τον ειδωλολατρικο θεό Βάαλ με προτροπή της βασίλισσας Ιεζάβελ και ο Προφήτης Ηλίας αντιστεκόταν, νομίζοντας μάλιστα πως είναι μόνος. 

Σίγουρα συμφωνούμε με τον Σεβασμιώτατο πως η κατάσταση αυτή επαναλαμβάνεται στην εποχή μας. Ενώ δεν επιτρέπονται από τους ιερούς κανόνες της Εκκλησίας συμπροσευχές με αιρετικούς και αλλόθρησκους, αυτές έχουν γίνει κοινός τόπος στους οικουμενιστικούς κύκλους. Πατριάρχες δωρίζουν αβέρτα «ιερά Κοράνια», μπαινοβγαίνουν σε συναγωγές, ανάβουν μενόρες κ.ο.κ. 

Εκείνο που προκαλεί τουλάχιστον θλίψιν και στενοχωρίαν είναι η παντελώς ατεκμηρίωτη και απελπισμένη προσπάθεια του Σεβασμιώτατου να ταυτίσει όσους αγωνίζονται κατά του οικουμενισμού και του Κολυμβαρίου με τους… ιερείς του Βάαλ!!! Εμείς δεν θα τρέξουμε να σταθούμε δίπλα στον διφρηλάτη Προφήτη Ηλία, ούτε καν τολμούμε να ατενίσουμε τη δόξα του. Μπορούμε όμως να σταθούμε δίπλα στους αρχαίους εκείνους πιστούς Ισραηλίτες, που επέμεναν να λατρεύουν τον αληθινό Θεό και δεν «έκλιναν γόνυ τη Βάαλ». 

Ποιος είπε, Σεβασμιώτατε, ότι η προάσπιση της Πίστεως είναι υπόθεση μόνο των Επισκόπων; Κάντε τον κόπο να μελετήσετε την απάντηση των Τεσσάρων Ορθοδόξων Πατριαρχών της Ανατολής στον πάπα Πίο Θ΄, που δηλώνουν ότι «ο λαός εστίν ο υπερασπιστής της θρησκείας και αυτό το σώμα της Εκκλησίας όστις εθέλει το θρήσκευμα αυτού αιωνίως αμετάβλητον και ομοειδές τω των Πατέρων αυτού. Διό καθ’ ημάς ούτε Πατριάρχαι, ούτε Σύνοδοι εδυνήθησαν ποτέ εισαγαγείν νέα». 

Ο Μέγας Αθανάσιος ως διάκονος υπήρξε πρωταγωνιστης της Α΄Οικουμενικής Σύνοδου. Ο Άγιος Μάξιμος ο Ομολογητής, μοναχός ων, πολέμησε τους αιρετικούς πατριάρχες και επισκόπους που ήθελαν να επιβάλουν την αίρεση του Μονοθελητισμού. Ξεχνάτε ότι, ως πρεσβύτερος, ο Άγιος Θεόδωρος ο Στουδίτης υπήρξε αρχηγέτης στον πόλεμο κατά των εικονομάχων; 

Τέλος, πολύ θα θέλατε να διώξετε από την Εκκλησία τους ιερώς αποτειχισθέντες για ν’ αλωνίζετε οικουμενιστικώς. Όσοι αποτειχίσθηκαν κατά τους κανόνες είναι ΕΝΤΟΣ της Εκκλησίας και πολεμούν τη Σύναξη του Κολυμβαρίου που μεταμόρφωσε τους αιρετικούς και αμετανοήτως κακόφρονες σε «ετερόδοξες Εκκλησίες και Ομολογίες».

 

ΠΗΓΗ: Ιστολόγιο "Παναγιώτης Τελεβάντος"