π. Ἀρσένιος Μπόκα ο θαυματουργός (1910 -
1989)
"Ὁ Oἰκουμενισμός; Εἶνε ἡ αἵρεσι ὅλων τῶν αἱρέσεων! Ἡ πτῶσι τῆς Ἐκκλησίας ἀπὸ τοὺς ἰδίους της τοὺς ὑπηρέτες, τὰ ὄργανα τῆς Δύσης. Τὰ ἀποτελέσματά
του εἶνε τὰ σάπια συντρίμμια ποὺ πέφτουν, ἀκόμα κι ἂν εἶνε ἐπίσκοποι, ἱερεῖς, μοναχοὶ ἢ λαϊκοί...
Ἂς ἐπιστρέψουμε στὴν ἁγία παράδοσι, στὰ δόγματα καὶ στοὺς κανόνες τῶν ἁγίων πατέρων, τῶν οἰκουμενικῶν Συνόδων. Διαφορετικά, θὰ πᾶμε στὴν κόλασι, συμπεριλαμβανομένων καὶ τῶν ἐπισκόπων μας! Θεὸς φυλάξοι!"
Πηγή
*****
Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης
«Κάποτε
ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μᾶς ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ
ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ἱερέας τῶν Προτεσταντῶν, τὸν
πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ
ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό. Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι,
ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελί μου. Διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις. Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης».
Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι δύο ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι καὶ μιὰ ἡλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ γίνει Ὀρθόδοξη.
Ὅταν στὸ Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετό το μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε:
- Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο λέει: «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται». Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικά το μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος.
Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Καθολικοῦ, ποὺ θέλησε νὰ βαπτισθεῖ, ἀφοῦ ὁ Γέροντας τὸν προέτρεψε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἐπίσκοπό τῆς περιοχῆς του, ἀπ’ ὅπου ἐπέστρεψε μὲ τὴ σύσταση ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα ἄλλα μόνο χρίσμα, χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγω ἄνθρωπο στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἰωάννη Κωστὼφ «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ, ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε, ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι», σέλ. 55-56
*****
Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης
Διηγεῖται ὁ Ὅσιος Ἰάκωβος Τσαλίκης:
«Κάποτε
ἐπισκέφθηκε τὸ Μοναστήρι μᾶς ἕνας Προτεστάντης πάστορας. Ὅταν μὲ
ἐνημέρωσαν ὅτι αὐτὸς ὁ κύριος εἶναι ἱερέας τῶν Προτεσταντῶν, τὸν
πλησιάσαμε καὶ τὸν ξεναγήσαμε στὸ Μοναστήρι μας. Μετά, εἶπα νὰ
ἑτοιμάσουν γιὰ τὸν ἄνθρωπο φαγητό. Ἐγὼ δὲν κάθησα μαζί του στὸ τραπέζι,
ἀλλὰ ἀποσύρθηκα στὸ κελί μου. Διότι αὐτὸ ἀπαιτεῖ ἡ τάξις. Οἱ Πατέρες ἀπαγορεύουν τὴ συμπροσευχὴ ποὺ προηγεῖται τῆς κοινῆς τραπέζης». Σὲ ἄλλη περίπτωση ἐπισκέφθηκαν τὸ Μοναστήρι δύο ἁγιορεῖτες ἱερομόναχοι καὶ μιὰ ἡλικιωμένη κυρία Καθολική, ρωσικῆς καταγωγῆς, ποὺ εἶχε ἀποφασίσει νὰ γίνει Ὀρθόδοξη.
Ὅταν στὸ Γέροντα ἀναφέρθηκε ὅτι, κατόπιν ἀποφάσεως τῆς Ἱερᾶς Συνόδου, στὰ ἄτομα αὐτὰ εἶναι ἀρκετό το μυστήριο τοῦ Χρίσματος, χωρὶς τὸ Βάπτισμα, ὁ Γέροντας εἶπε:
- Δὲν γνωρίζω τί ἀποφάσισε ἡ Ἱερὰ Σύνοδος. Ἐκεῖνο ποὺ γνωρίζω εἶναι ὅτι τὸ Εὐαγγέλιο λέει: «ὁ πιστεύσας καὶ βαπτισθεῖς σωθήσεται». Γι’ αὐτὸ πρέπει νὰ γίνεται κανονικά το μυστήριο τοῦ Βαπτίσματος καὶ τοῦ Χρίσματος.
Καὶ σὲ ἕνα τρίτο περιστατικὸ ἑνὸς Καθολικοῦ, ποὺ θέλησε νὰ βαπτισθεῖ, ἀφοῦ ὁ Γέροντας τὸν προέτρεψε νὰ ἐπισκεφθεῖ τὸν ἐπίσκοπό τῆς περιοχῆς του, ἀπ’ ὅπου ἐπέστρεψε μὲ τὴ σύσταση ὅτι δὲν χρειάζεται βάπτισμα ἄλλα μόνο χρίσμα, χωρὶς νὰ σχολιάσει τὴν παραπάνω ἀντιμετώπιση, ἔφερε μία μεγάλη κολυμβήθρα στὸ Μοναστήρι καί, βοηθούμενος ἀπὸ ἕνα ἀρχιμανδρίτη, πνευματικό του τέκνο, βάπτισε κανονικὰ τὸν ἐν λόγω ἄνθρωπο στὸ παρεκκλήσι τοῦ Ἁγίου Χαραλάμπη.
Ἀπόσπασμα ἀπὸ τὸ βιβλίο τοῦ Ἀρχιμ. Ἰωάννη Κωστὼφ «ΑΝΤΙΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΦΟΔΙΑ, ὄχι νὰ ἐκτρέφουμε, ἀλλὰ νὰ ἐκτρέπουμε τὴν αἵρεσι», σέλ. 55-56
*****
Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστός σαλός
Για τις συμπροσευχές με τους αιρετικούς
:
 |
Άγιος Γαβριήλ ο διά Χριστός σαλός |
«Μακάρι να μου έρθει κάποιος
αιρετικός ή Βαπτιστής ή Μάρτυρας του Ιεχωβά. Θα τους βάλω να καθίσουν, θα τους
ταΐσω και θα τους διδάξω τον καλό λόγο. Αλλά
εγώ δεν θα φάω μαζί τους. Δεν θα καθίσω με απίστους. Κι αν έρθει κάποιος,
εσύ μη σηκώνεσαι. Μη δώσεις τη θέση σου. Άφησε τον να καθίσει με τον εαυτό του.
Δεν πήγες εσύ, αυτός ήρθε και κάθισε δίπλα στους πιστούς. Γι' αυτόν θα σηκωθούν
όλοι;»
Για τον Οικουμενισμό:
«Στην αρχή θα είναι μία αίρεση
και αργότερα θα γίνει μεγάλο μπέρδεμα. Μετά
την εμφάνιση του Oικουμενισμού
θα έρθει ο Αντίχριστος.
Μία μέρα ήρθε κάποιος που πήγε
να κάνει τον δάσκαλο στον Γέροντα Γαβριήλ γύρω από το θέμα αυτό. Ο Άγιος Γαβριήλ,σαν να μην καταλάβαινε
τίποτα, τον σταμάτησε και τον ρώτησε:
-Τι οικούμενα; Ποια οικούμενα
και πράσιν’άλογα. Δεν καταλαβαίνω!
*****
Γέρων ᾽Αμφιλόχιος Μακρής
῾Ο Γέροντας᾽Αμφιλόχιος ἔδρασε σέ ὅλη του τή ζωή καί σέ ὅλους
τούς τομεῖς πού τοῦ ἀνέθεσε ἡ ᾽Εκκλησία ἱεραποστολικά. Δεχόταν μέ τήν ἴδια ἀγάπη
καί τούς ᾽Ορθόδοξους καί τούς ἑτερόδοξους, χωρίς αὐτό, φυσικά, νά σημαίνει ὅτι ἔκαμνε
ὁποιαδήποτε ὑποχώρηση δογματική ἤ στά τῆς πίστεως. Οἱ ἑτερόδοξοι μπροστά του ἔκλιναν
τό γόνυ τους καί ἀρκετοί μεταστράφηκαν στήν ᾽Εκκλησία τοῦ Χριστοῦ, τήν ᾽Ορθοδοξία
μας.
ΠΗΓΗ
Aρχιμ/του Παύλου Νικηταρά, "Ο Γέροντας Αμφιλόχιος Μακρής, Μια σύγχρονη Μορφή της Πάτμου (1889-1970)"
Γερων Εφραίμ Κατουνακιώτης
«ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»
Γερων Αθανάσιος Μυτιληναίος
… ζητούμε την ένωση των ανθρώπων διά της Παγκοσμιοποιήσεως, στην κοινωνική ένωση, στην εμπορική ένωση, στην πολιτισμική ένωση και, προπαντώς, εις την θρησκευτική ένωση, αυτό που ακριβώς λέμε Οικουμενισμός. Στη χοάνη αυτή να ρίξουμε όλες τις θρησκείες, να βγάλουμε αυτό που λέμε Οικουμενισμός. Θέτουμε, λοιπόν, «εκ ποδών» τον Θεόν, που σταμάτησε την πυργοποιΐα, τότε, και μας έδωσε την Πεντηκοστή. Τον διώχνουμε τον Θεό, δεν τον χρειαζόμαστε τον Θεό. Αυτή η ενότητα είναι ακραιφνώς, ακραιφνώς δαιμονική.
(Γερ. Αθαν. Μυτιληναίος, ομιλία: "Νέος Πύργος Βαβέλ ο Οικουμενισμός")
«…ο Γέροντας πράγματι εθαύμαζε την οργάνωση των
Μοναχικών ταγμάτων της Δύσεως και εδιάβαζε περιοδικό σχετικό με τις κινήσεις
των σε όλο τον κόσμον· αυτό τον έκαμνε θιασώτη για την ένωση των Εκκλησιών,
αλλά με τον όρον της αναπτύξεως του πραγματικού θεολογικού διαλόγου επί ίσοις
όροις. Απέρριπτε βέβαια την υποταγή των Ορθοδόξων στο «αλάθητο» του Πάπα, διότι κάτι τέτοιο θα εσήμαινε την εξασθένιση και
την υποδούλωση της Ορθοδοξίας, επιθυμούσε
όμως την επιστροφή του Ποντίφηκα στις
αποφάσεις των επτά Οικουμενικών Συνόδων και στην εποχή της αδιαιρέτου Εκκλησίας
του Χριστού. Προσηύχετο για την
ένωση των Εκκλησιών κάθε μέρα, και συνεμερίζετο στο θέμα αυτό, τις απόψεις του
σύγχρονου ομολογητού Ιουστίνου Πόποβιτς.
H στάση του ήταν κρυστάλλινη και ο διωγμός των Ιταλών
κατακτητών επεκύρωνε την άποψή μου αυτή.
Γιατί εξορίστηκε ο αείμνηστος από τους Ιταλούς; Δεν
ήταν προμελετημένη η αυτοκεφαλοποίηση της Εκκλησίας της Δωδεκανήσου, για να
αναγκάσουν τους Δωδεκανησίους να γίνουν, θέλοντας και μη, ουνίτες; [...]
Αυτός, και μάλιστα μόνον αυτός, περιήρχετο από το ένα
νησί στο άλλο και με τον αποστολικό του ζήλο και την διακρίνουσα αυτόν αφιλοκέρδεια
προσπαθούσε να τονώση το θρησκευτικό συναίσθημα του υπόδουλου Ελληνισμού.»
*****
Γερων Εφραίμ Κατουνακιώτης
«ὁ Οἰκουμενισμός ἔχει πνεῦμα πονηρίας καί κυριαρχεῖται ἀπό ἀκάθαρτα πνεύματα»
*****
Γερων Αθανάσιος Μυτιληναίος
… ζητούμε την ένωση των ανθρώπων διά της Παγκοσμιοποιήσεως, στην κοινωνική ένωση, στην εμπορική ένωση, στην πολιτισμική ένωση και, προπαντώς, εις την θρησκευτική ένωση, αυτό που ακριβώς λέμε Οικουμενισμός. Στη χοάνη αυτή να ρίξουμε όλες τις θρησκείες, να βγάλουμε αυτό που λέμε Οικουμενισμός. Θέτουμε, λοιπόν, «εκ ποδών» τον Θεόν, που σταμάτησε την πυργοποιΐα, τότε, και μας έδωσε την Πεντηκοστή. Τον διώχνουμε τον Θεό, δεν τον χρειαζόμαστε τον Θεό. Αυτή η ενότητα είναι ακραιφνώς, ακραιφνώς δαιμονική.
ΠΗΓΗ
...
Να ξέρετε όμως, παιδιά, ότι ο Οικουμενισμός είναι ο τελευταίος
πρόδρομος του Αντιχρίστου. Όταν θα γίνει μιά ισοπέδωση θρησκευτική και
πολιτική, κυβερνητική, και θα υπάρξει ένας μόνο που θα κυβερνήσει τον
κόσμο, αυτός ο ένας κατά την Αγία Γραφή και τους Πατέρες -έρχονται δε
και τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών πλάι να μας το πουν, που είναι
προϊόντα των Εβραίων και είναι τελείως ανεξάρτητα από την Αγία Γραφή-
αυτός θα είναι ο Αντίχριστος.
Έτσι,
χωρίς περιστροφές, ο Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε ως αντίχριστο σύστημα
από τους μεγαλύτερους θεολόγους της εποχής μας, όπως από τον μακαρίτη
τον πατέρα Ιουστίνο Πόποβιτς[1], Σέρβο, αλλά και από άλλους επιφανείς
θεολόγους Ορθοδόξους. Ο Οικουμενισμός χαρακτηρίστηκε ως αντίχριστο
σύστημα!... Χωρίς περιστροφές!
Από την 5η Ομιλία στον Δανιήλ, 15-11-1981
Έτσι λοιπόν αγαπητοί μου ξεκινάει μια προσπάθεια του οικουμενισμού χωρίς το στοιχείο του Ορθοδόξου δόγματος και χωρίς μετάνοια, να στεγάσει κάθε αίρεση
αρκεί να είχε κάποιο Χριστιανικό επίχρισμα. Δεν με νοιάζει τι
πιστεύεις, αρκεί να συνεννοηθούμε να αντιμετωπίσουμε μία κατάσταση. Όπως
δε εξελίσσεται αυτή η οικουμενική κίνησις, ελεγχομένη πλέον τελείως από
αλλότρια στοιχεία όπως είναι ο Μασονισμός, όπως είναι ο Σιωνισμός
-τελευταία απεκαλύφθει ότι το Παγκόσμιο Συμβούλιο των Εκκλησιών
ελέγχεται και από πολιτικοποιημένες θα λέγαμε δυνάμεις, έχει αποδειχθεί
και να μην σας πιο πολλά γιατί θα σκανδαλιστείτε- τείνει .. να
συμπεριλάβει όχι μόνον ετεροδόξους ..-αν και οι ρωμαιοκαθολικοί δεν
μετέχουν γιατί αυτοί από μόνοι τους είναι οικουμενισταί- αλλά και
αλλοδόξους, δηλαδή και Εβραίους και Μουσουλμάνους και Βουδιστάς.
Παράξενα πράγματα.
[...] Έτσι κηρύσσεται μία οικουμενιστική θεολογία που ο Θεός της βέβαια δεν είναι ο Άγιος Τριαδικός Θεός αλλά ένας αβέβαιος Θεός όπως τον πιστεύει η κάθε θρησκεία ή θέλει να τον πιστεύει.
Όπως αντιλαμβάνεστε αγαπητοί, κάθε προβολή Ορθοδόξου δόγματος θεωρείται πλέον αναχρονισμός και διασπαστικό μάλιστα στοιχείο αυτής της οικουμενιστικής προσπαθείας. Έτσι ολότελα εξουδετερώνεται η εντολή του Χριστού, μαθητεύσατε πάντα τα έθνη. Δηλαδή κάθε ιεραποστολή πλέον θεωρείται μία καταπίεσις της ανθρωπίνης ελευθερίας.
Πώς θα μπορούσαμε να ιδούμε και να κρίνομε τον οικουμενισμό; Εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό στην χειρότερή του έκδοση. Υποβιβασμένον σε ξεπερασμένα ουμανιστικά επίπεδα.
Πώς θα μπορούσαμε να ιδούμε και να κρίνομε τον οικουμενισμό; Εκκοσμικευμένο Χριστιανισμό στην χειρότερή του έκδοση. Υποβιβασμένον σε ξεπερασμένα ουμανιστικά επίπεδα.
*****
Αγιος Πορφύριος
Καυσοκαλυβίτης
Πρέπει νὰ δοῦμε ποὺ εἶναι ἡ ἀλήθεια.Καὶ ἡ ἀλήθεια εἶναι στὴν Ὀρθοδοξία.Ἐγώ τὴν ἔχω ζήσει καὶ τὴν ξέρω, μὲ τὴ χάρη τοῦ Θεοῦ [...] Μόνο ἡ θρησκεία τοῦ Χριστοῦ ἑνώνει. Καὶ ὅλοι πρέπει νὰ
προσευχόμαστε νὰ ἔρθουνε σὲ αὐτή τὴ θρησκεία.Ἔτσι θὰ γίνει ἡ ἕνωση.Ὄχι
μὲ τὸ νὰ πιστεύεις ὅτι ὅλοι εἴμαστε τὸ ἴδιο καὶ ὅλες οἱ θρησκείες εἶναι
τὸ ἴδιο.Δὲν εἶναι τὸ ἴδιο.Ἡ ἀγάπη ἡ ἀληθινή εἶναι ἡ ἀγάπη τοῦ Χριστοῦ. «Η θρησκεία μας, η Ορθοδοξία, δεν έχει σχέση με άλλες. Τώρα, όμως, κάποιοι που δεν πιστεύουν ότι υπάρχει Θεός, έχουν τη γνώμη ότι δεν πρέπει να υπάρχουν πολλές θρησκείες και διχάζουν τους ανθρώπους. Τους φέρνουν σε έχθρα. Όλοι φροντίζουν, μικροί και μεγάλοι, να υπάρχει μια θρησκεία και το προσπαθούν λέγοντας πως όλες είναι ίδιες, άρα ας έχουμε μόνο μία και καλή»
ΠΗΓΗ
Δεν
μπορείς να είπης εις τους Παπικούς, ότι έχουν Χάριν, και Μυστήρια. Δεν
έπρεπε ο Πατριάρχης να μεταβεί εις την Ρώμην, διότι αυτοί κερδίζουν,
χωρίς να διορθώνονται και ζημιούται η Ορθοδοξία…»
(Περιοδ. Θεοδρομία, έτος 16, τεύχος 3, Ιούλιος-Σεπτέμβριος 2014, σελ.363-364)
Πρωτοπρεσβύτερος Αντώνιος Αλεβιζόπουλος
Διευθυντής
του Γραφείου Ποιμαντικής Αντιμετωπίσεως των Αιρέσεων
της Αρχιεπισκοπής
Αθηνών
Αυτή η ισοπέδωση ή «εναρμόνιση» των θρησκειών, των αξιών,
των πολιτισμών, «περνάει» τώρα και σε νομικά κείμενα και διεθνείς συμβάσεις και
τείνει να κατοχυρωθεί ως «διεθνές δίκαιο». Επίλεκτα στελέχη του ΟΗΕ και άλλων
διεθνών οργανισμών ανήκουν σήμερα στο χώρο αυτό του ακατάσχετου συγκρητισμού και
αποκρυφισμού και προωθούν την ιδέα της πανθρησκείας και του παν-πολιτισμού με
ποικίλους τρόπους.
Από τέτοιους κύκλους καταβάλλεται σήμερα συντονισμένη
προσπάθεια να καθοριστούν ενιαία και για ολόκληρη την ανθρωπότητα οι σκοποί της
παιδείας («νέα παγκόσμια εκπαίδευση»), για να δημιουργηθεί, όπως διακηρύττουν,
ένας «νέος παγκόσμιος πολιτισμός», μία «νέα παγκόσμια ηθική» και μία «νέα παγκόσμια
κοσμική πνευματικότητα»![...] Η αποφυγή οριοθετήσεως της πίστεως, η υπογράμμιση του
«κοινού εδάφους» και του «κοινού σκοπού» και «στόχου», στον οποίο «φθάνει
κανείς από διαφορετικούς δρόμους», αφαιρεί από τους νέους ανθρώπους κάθε σταθερό
έδαφος κάτω από τα πόδια τους και οδηγεί στην πλήρη σύγχυση και αβεβαιότητα.
*****
Γέρoντας Θεόκλητος Διονυσιάτης
Γέρoντας Θεόκλητος Διονυσιάτης
Αι
προσπάθειαι προς ένωσιν μετα του Καθολικισμού, εφ' όσον ούτος εμμένει εις τας
αιρέσεις και τας καινοτομίας του, συνιστούν δι' ημάς κίνδυνον δογματικής
εκτροπής, ματαίωσιν του εκχυθέντος αίματος των Ομολογητών μας, ως και ανατροπήν
της διδασκαλίας της Αγιωτάτης Εκκλησίας μας.
Η
επιδιωκόμενη «ενότης» είναι δι' ημάς τους Ορθοδόξους ασύμφορος, και αν -ως
είναι πιθανόν- πραγματοποιηθή, θα διάβρωση το Ορθόδοξον φρόνημα παρά τω λαώ και
θα αποβή πηγή πολλών κακών.
...Εις
τα θέματα της πίστεως, όταν δεν υπάρχει ένωσις, θεμελιούμενη εις το
«αυτό φρονείν», η ενότης ως ιδέα και πρακτική συνέπεια είναι ολεθρία
δι' ημάς τους Ορθοδόξους,
εκτός της γραφικής απαγορεύσεως της αναστροφής μετα ετεροδόξων. Εάν η αίρεσις
είναι «βλασφημία κατα του Αγίου Πνεύματος» και συνεπάγεται στέρησιν της θείας ενεργείας
Του, πως θα γίνη συνεργασία με «αντιπίπτοντας τω Πνεύματι τω Αγίω»; Πως δεν θα
κινδυνεύση ο απλούς λαός μας από τον συναγελασμόν μετα των φορέων
προτεσταντικών και παπικών δαιμονίων; Πως θα αποφύγωμεν τας εκκλησιαστικάς σχέσεις
εν τη λατρεία; Και πως δεν θα έχωμεν προσηλυτισμόν και μεταστασεις Ορθοδόξων προς
παπικούς και προτεσταντας, όταν εκ της «συνεργασίας» αμβλυνθούν προοδευτικώς αι
διαφοραί που μάς χωρίζουν;....
Ο ρόλος
της Ορθοδοξίας εις τον κόσμον συνοψίζεται εις την μαρτυρίαν της αληθείας, εις
«των Αποστόλων το κήρυγμα και των Πατέρων τα δόγματα». Μόνον αυτο....
Καλή είναι η αγάπη, αλλά κάλιστον το μίσος εις θέματα πίστεως. Όχι βεβαίως να μισώμεν τους
ανθρώπους, αλλά τα κακόδοξα και αιρετικά φρονήματά των.
ΠΗΓΗ
H φιλτάτη
Ὀρθοδοξία μας καί σήμερα κινδυνεύει. Προσπαθοῦν κάποιοι νά νοθεύσουν τό δυνατό
της κρασί, νά ἀμβλύνουν τά δόγματα, τίς παραδόσεις της, τό ἦθος της, γιά νά
μπορῇ νά συνυπάρχῃ μέ τά ἄλλα “δόγματα”.
Κάποτε, ὁ Γέροντας μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε ὅτι μνημόνευσε
στὴν Πρόθεση τὸν Εὐρωπαῖο γνωστὸ ἀνθρωπιστὴ Ραοὺλ Φολλερώ, παπικὸ στὸ δόγμα, ἐπειδὴ εἶχε εὐεργετήσει τὸ Λεπροκομεῖο καὶ ἦταν πολὺ καλὸς ἄνθρωπος. Τότε, ἄγγελος Κυρίου τοῦ πέταξε τὴ μερίδα ἀπὸ τὸ ἅγιο Δισκάριο τρεῖς φορές.
Τὴν τρίτη φορά, τοῦ ἐμφανίσθηκε λέγοντάς του ὅτι ἐκεῖ (στὴν Πρόθεση) ἔχουν θέση μόνο τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦ ἐξήγησε ὅτι στὸ κομβοσχοίνι του μπορεῖ νὰ βάλει προσευχόμενος τοὺς πάντες, αἱρετικούς, ἑτεροθρήσκους, φονιάδες, ἐγκληματίες, ἀσελγεῖς, τὸ πλήρωμα ὅλης τῆς οἰκουμένης, ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. Στὴν εὐχαριστιακὴ Ἀναφορὰ ὅμως, μόνο τοὺς Ὀρθοδόξους, γιατὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὰ μέλη τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.»
*****
Γέρων Γεώργιος Γρηγοριάτης (Καψάνης)
H φιλτάτη
Ὀρθοδοξία μας καί σήμερα κινδυνεύει. Προσπαθοῦν κάποιοι νά νοθεύσουν τό δυνατό
της κρασί, νά ἀμβλύνουν τά δόγματα, τίς παραδόσεις της, τό ἦθος της, γιά νά
μπορῇ νά συνυπάρχῃ μέ τά ἄλλα “δόγματα”.
Τό ἔργο αὐτό ἔχει ἀναλάβει ὁ
Οἰκουμενισμός.
Καί δέν ἐννοοῦμε φυσικά ἕναν
Ὀρθόδοξο Οἰκουμενισμό, πού μένοντας πιστός στήν Ὀρθοδοξία θά μποροῦσε νά
διαλέγεται μέ τούς ἑτεροδόξους, για νά τούς βοηθήσῃ νά ἀντιληφθοῦν ὅτι ἐπάνοδός
τους στήν Ὀρθόδοξο Ἐκκλησία εἶναι ἐπάνοδος στό πατρικό τους σπίτι, ἀπό τό ὁποῖο
οἱ πρόγονοί τους ἐμακρύνθησαν.
Ἐννοοῦμε τόν συγκρητιστικό
Οἰκουμενισμό, τόν διαχριστιανικό καί διαθρησκειακό.
[………………………………]
«Ἅπαντα τά παρά τήν Ἐκκλησιαστικήν
παράδοσιν, καί τήν διδασκαλίαν, καί ὑποτύπωσιν τῶν ἁγίων καί ἀοιδίμων Πατέρων
καινοτομηθέντα, ἤ μετά τοῦτο πραχθησόμενα, Ἀνάθεμα».
Αὐστηροί ὄντως οἱ Πατέρες, ἀλλά καί
φιλάνθρωποι. ῞Οσοι πραγματικά ἀγαποῦν, πρέπει νά λέγουν τήν ἀλήθεια, διότι αὐτή
μόνον σώζει, «γνώσεσθε τήν ἀλήθειαν, καί ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς» ('Ιωάν. η΄
32).
Στό σημεῖο αὐτό θά ἤθελα νά ἐρωτήσω
τούς ἐκ τῶν Ὀρθοδόξων Οἰκουμενιστάς: Μήπως θά ἔπρεπε νά διερωτηθοῦν, ἐάν τά ὑπ᾿
αὐτῶν πραττόμενα και λεγόμενα εἶναι καινοτομίες «παρά τήν ἐκκλησιαστικήν
παράδοσιν καί διδασκαλίαν»;
Ὑπάρχει βέβαια ἕνας εὔκολος τρόπος
νά κατασιγάσουν τήν συνείδησί τους ὅσοι ὁδηγοῦν τήν Ἐκκλησία στόν συγκρητιστικό
Οἰκουμενισμό. Νά χαρακτηρίζουν τούς ἐμμένοντας στήν πατροπαράδοτο εὐσέβεια
συλλήβδην ὡς φανατικούς φονταμενταλιστάς. Μέ αὐτήν τήν λογική θά
ἐχαρακτηρίζοντο και οἱ Ἅγιοι Πατέρες οἱ συντάξαντες τό ἀνωτέρω ἀνάθεμα, ὡς καί
τά λοιπά πολλά ἀναθέματα κατά τῶν αἱρετικῶν, ἐπίσης ὡς φονταμενταλισταί,
ἀκραῖοι και φανατικοί.
[…………………..........]
Οἱ κοσμικόφρονες ἄνθρωποι τῆς ἐποχῆς μας ἀρέσκονται νά ἀκούουν και νά λέγουν ὅτι καλές εἶναι ὅλες οἱ θρησκεῖες καί ὅτι ὅλες πρέπει νά συνεργάζωνται γιά τήν εἰρήνη.
Ἡ ἐκκλησιαστική διπλωματία θυσιάζει τήν Ἀλήθεια στόν καιροσκοπισμό, στήν ἀνθρωπαρέσκεια, στήν ἐπίτευξι γηΐνων στόχων.
[…………………………….]
Τόν τελευταῖον καιρόν γίνεται πολύς
λόγος διά τήν ἕνωσιν τῶν «Ἐκκλησιῶν». Εἰς τήν πραγματικότητα πρόκειται περί
ἑνώσεως τῶν ἀπεσχισμένων ἀπό τήν Μίαν, Ἁγίαν, Καθολικήν καί Ἀποστολικήν
Ἐκκλησίαν ἑτεροδόξων Χριστιανῶν. Δέν ὑπάρχουν πολλαί Ἐκκλησίαι διά νά ἑνωθοῦν.
Μίαν μόνον Ἐκκλησίαν ἵδρυσεν ὁ
Θεάνθρωπος Κύριος. Αὐτῆς τῆς Ἐκκλησίας συνέχειαν ἀποτελεῖ ἡ ἁγία μας Ὀρθόδοξος
Καθολική (ἐκ τοῦ καθόλου - πλήρης, ἀληθής) Ἐκκλησία.
[……………………….]
Ὅποιος πιστεύει ἀδιστάκτως ὅτι ἡ Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία εἶναι
ἡ μόνη Μία, Ἁγία, Καθολική καί Ἀποστολική Ἐκκλησία τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου τῆς
Πίστεως, δέν πρέπει νά ὁμιλῇ περί ἑνώσεως τῶν Ἐκκλησιῶν, ἀλλ' ἐπανόδου τῶν ἑτεροδόξων
εἰς τήν ἀληθῆ Ἐκκλησίαν.
[………………………….]
Ὁ Ὀρθόδοξος λαός μας, πού εἶναι ὁ φύλαξ τῆς ὀρθοδόξου
πίστεως, πρέπει νά γνωρίζῃ τήν ἀλήθειαν. Καί ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι ὑπάρχουν
πολλαί καί σοβαραί διαφοραί μέ τούς ἑτεροδόξους Παπικούς ἤ Προτεστάντας. Ὅλαι αὐταί
αἱ ἐπί μέρους διαφοραί συνοψίζονται εἰς τήν διδασκαλίαν περί Ἐκκλησίας.
[………………………]
Οἱ Ἅγιοι Πατέρες λέγουν ὅτι, ἕν νόμισμα ἐάν καί εἰς ἕν μόνον σημεῖον ἔχει κάποιαν ἀλλοίωσιν, εἶναι κίβδηλον. Οὕτω συμβαίνει καί εἰς τήν πίστιν. Συμφώνως πρός τό πνεῦμα αὐτό, σπουδαῖαι δογματικαί διαφοραί, ὡς ἡ τοῦ «Filioque», ὅλον καί περισσότερον θεωροῦνται ὡς δευτερεύουσαι καί δέν συζητοῦνται. Ἐσχάτως μάλιστα ὑποστηρίζεται ἀπό ἐπισήμους
Ὀρθοδόξους οἰκουμενιστάς ὅτι αἱ μετά τό Σχίσμα διαφοραί δέν εἶναι βασικαί, ἀλλά
συνιστοῦν δύο διαφορετικούς μέν ἀλλά νομίμους τρόπους διατυπώσεως τῆς ἰδίας ἀποστολικῆς
πίστεως. Καί μάλιστα αὐτό χαρακτηρίζεται ὡς Φωτιανή παράδοσις. Πρόκειται περί
φοβερᾶς διαστρεβλώσεως τῆς Ἀληθείας. Θά ἔκανε ὁ Μ. Φώτιος τόσους ἀγῶνας κατά τοῦ
«Filioque», ἐάν τό «Filioque» ἦτο εἷς ἐκ τῶν δύο νομίμων τρόπων διατυπώσεως τῆς
ἀποστολικῆς πίστεως;
[………………………………….]
Ἴσως διερωτηθῇ τις: Εἶσθε κατά τοῦ Οἰκουμενισμοῦ; Θά ἀπαντήσω ἀπεριφράστως: Εἴμεθα κατά τοῦ συγκρητιστικοῦ Οἰκουμενισμοῦ.
Θά ἐδεχόμεθα ὅμως ἕνα Ὀρθόδοξον Οἰκουμενισμόν ὑπό τήν ἔννοιαν πού ὁ μακαριστός π. Γεώργιος Φλωρόφσκυ τόν ἐννοεῖ:
«Σάν μέλος καί ἱερεύς τῆς Ὀρθοδόξου Ἐκκλησίας πιστεύω ὅτι ἡ Ἐκκλησία, μέσα στήν ὁποία βαπτίσθηκα καί ἀνατράφηκα, εἶναι ἡ Ἐκκλησία, ἡ ἀληθινή Ἐκκλησία, ἡ μόνη ἀληθινή Ἐκκλησία. Καί τό πιστεύω γιά πολλούς λόγους:
Ἕνεκα προσωπικῆς πεποιθήσεως καί ἕνεκα τῆς ἐσωτάτης βεβαιώσεως τοῦ Πνεύματος,
πού πνέει στά μυστήρια τῆς Ἐκκλησίας, καί ἕνεκα τῶν ὅσων εἶναι δυνατό νά
γνωρίζω ἀπό τή Γραφή καί ἀπό τήν καθολική παράδοσι τῆς Ἐκκλησίας. Εἶμαι
ὑποχρεωμένος, λοιπόν, νά θεωρῶ ὅλες τίς ὑπόλοιπες χριστιανικές Ἐκκλησίες ὡς
ἐλαττωματικές, καί σέ πολλές περιπτώσεις μπορῶ να προσδιορίσω αὐτές τίς
ἐλλείψεις τῶν ἄλλων Ἐκκλησιῶν μέ ἀπόλυτη ἀκρίβεια.
Γι' αὐτό, λοιπόν, ἡ ἕνωσις τῶν
Χριστιανῶν, γιά μένα, σημαίνει ἀκριβῶς την παγκόσμια ἐπιστροφή στήν Ὀρθοδοξία.
Δέν ἔχω καμμία ἀπολύτως ὁμολογιακή πεποίθησι, ἡ πεποίθησίς μου ἀνήκει
ἀποκλειστικλα στήν Una Sancta (“Μία Ἁγία”)»
*****
Γέρων Ευμένιος Σαριδάκης
Κάποτε, ὁ Γέροντας μοῦ ἐκμυστηρεύθηκε ὅτι μνημόνευσε
Τὴν τρίτη φορά, τοῦ ἐμφανίσθηκε λέγοντάς του ὅτι ἐκεῖ (στὴν Πρόθεση) ἔχουν θέση μόνο τὰ μέλη τῆς Ἐκκλησίας. Τοῦ ἐξήγησε ὅτι στὸ κομβοσχοίνι του μπορεῖ νὰ βάλει προσευχόμενος τοὺς πάντες, αἱρετικούς, ἑτεροθρήσκους, φονιάδες, ἐγκληματίες, ἀσελγεῖς, τὸ πλήρωμα ὅλης τῆς οἰκουμένης, ζῶντες καὶ κεκοιμημένους. Στὴν εὐχαριστιακὴ Ἀναφορὰ ὅμως, μόνο τοὺς Ὀρθοδόξους, γιατὶ αὐτοὶ ἀποτελοῦν τὰ μέλη τῆς μίας, ἁγίας, καθολικῆς καὶ ἀποστολικῆς Ἐκκλησίας.»
*****
Γέρων Σίμων Αρβανίτης
.jpg)
Οικουμενισμός, παιδί μου, είναι η παναίρεση των αιώνων»
* * * * * * * * * *
Οι υπογραμμίσεις και οι χρωματισμοί είναι του ιστολογίου μας
Διαβάστε και το 1ο μέρος πατώντας εδώ
Γέρων Σίμων Αρβανίτης
Οικουμενισμός. Σε σχετική ερώτηση, τι γνώμη έχει για την λεγόμενη οικουμενική κίνηση,ο Γέροντας απάντησε με φράση του μακαριστού πατρός Ιουστίνου Πόποβιτς: «Ο
Οικουμενισμός, παιδί μου, είναι η παναίρεση των αιώνων»
Καθολικοί. Στα θέματα της πίστεως ήταν απόλυτος και ασυμβίβαστος. Κάποτε ένας προσκυνητής είπε κάτι για τους Καθολικούς. Ο Γέροντας αμέσως άναψε και κοκκίνισε, και με
χειρονομίες και έντονη φωνή είπε: «Οι Καθολικοί δεν έχουν Χάρη και έγιναν χίλια κομμάτια, διαλύθηκαν, δεν είναι εκκλησία οι Καθολικοί, δεν έχουν ιεροσύνη, δεν έχουν Μυστήρια, ακόμη και στον αγιασμό βάζουν αλάτι να μη βρωμίσει».
χειρονομίες και έντονη φωνή είπε: «Οι Καθολικοί δεν έχουν Χάρη και έγιναν χίλια κομμάτια, διαλύθηκαν, δεν είναι εκκλησία οι Καθολικοί, δεν έχουν ιεροσύνη, δεν έχουν Μυστήρια, ακόμη και στον αγιασμό βάζουν αλάτι να μη βρωμίσει».
* * * * * * * * * *
Αρχιμανδρίτης Χαράλαμπος Βασιλόπουλος
Ἡ ἐπαγρύπνηση χρέος ὅλων μας, κληρικῶν καί λαϊκῶν
«Από εμάς τους φρουρούς θα ζητήσει ο Θεός το αίμα των ψυχών όλων εκείνων, που σκοτώνει το θηρίο του Οικουμενισμού…»
Όλοι οι Ορθόδοξοι Χριστιανοί της Γης,
όλοι οι Επίσκοποι και Ποιμένες και Ιερείς και Θεολόγοι, όλος ο πιστός
Λαός, σύσσωμη η Ορθοδοξία, είναι ανάγκη ν’ αντισταθούν γενναίως στα
σχέδια του Οικουμενισμού.
Έχουμε ταχθεί όλοι, Κληρικοί
και λαϊκοί, από τον Θεό, ακοίμητοι φρουροί και σκοποί άγρυπνοι για την
φύλαξη του πολυτιμότερου θησαυρού της ανθρωπότητας: της Αλήθειας,
την οποία έφερε στον κόσμο ο Θεός. Πρέπει ν’ αντισταθούμε για να μη
χάσουμε τον θησαυρό της Ορθοδόξου Πίστεως, που μας ενεπιστεύθη ο Κύριος.
Έχουμε ταχθεί από τον Θεό να
προφυλάξουμε αμόλυντη την Ορθοδοξία. Να την υπερασπίσουμε με πάσα θυσία
από τον πολυμήχανο σκοτεινό Οικουμενισμό. Από εμάς άλλωστε τους φρουρούς θα ζητήσει ο Θεός το αίμα των ψυχών όλων εκείνων, που σκοτώνει το θηρίο του Οικουμενισμού.
Ο κάθε πιστός Ορθόδοξος είναι και ένας
φρουρός της Ορθοδόξου Πίστεως και δεν πρέπει να την αφήσει να του την
πάρουν από τα χέρια του οι εχθροί του Χριστού.
Γράφει ο Προφήτης Ιεζεκιήλ:
«Ο σκοπός εάν ίδη την
ρομφαίαν ερχομένην και μη σημάνη τη σάλπιγγι και ο λαός μη φυλάξηται και
ελθούσα η ρομφαία λάβη εξ αυτών ψυχήν… και το αίμα εκ χειρός του σκοπού
εκζητήσω» (Ιεζεκ. Λγ΄ 6,7)
Δηλαδή, εάν ο φρουρός δει τον εχθρό να
πλησιάζει με το ξίφος απειλητικό και δεν σαλπίσει συναγερμό, ώστε ο
λαός να προφυλαχθεί και να λάβει τα μέτρα του και εάν φονεύσει ο εχθρός
έναν…, το αίμα εκείνου του θύματος, δηλαδή την ευθύνη για το θάνατό του,
θα την ζητήσω από τον φρουρό, παραγγέλλει ο Κύριος διά του Προφήτου Ιεζεκιήλ.
Ο κάθε Ορθόδοξος είναι ταγμένος φρουρός. Είναι
σκοπός και πρέπει να επισημαίνει τον κίνδυνο, να σαλπίζει για να
ξυπνήσει τον ανύποπτο λαό. Είναι έγκλημα μεγάλο να βλέπεις τον εχθρό να
μπαίνει στον λαό τον Ορθόδοξο με το ξίφος της αιρέσεως, προτεταγμένο και
να μη προειδοποιείς… Θα λογοδοτήσεις γι’ αυτό ενώπιον του Θεού.
Ας αναλογισθούμε όλοι τις
ευθύνες μας. Οι εχθροί έχουν ήδη μπει στο στρατόπεδο του Χριστού και
προσηλυτίζουν αλύπητα. Γίνονται σφαγιαστές ψυχών και οδηγούν, όχι μία
ψυχή, αλλά πολλές στο άντρο του Αντιχρίστου, στην απώλεια…
Ας κηρύξουμε οι πάντες πνευματικό
συναγερμό. Πανορθόδοξο αντίσταση, στα ύπουλα σχέδια του Οικουμενισμού,
αλλά και γενική επαγρύπνηση, διότι ο εχθρός του καιρού μας, ο
Οικουμενισμός, έχει ύπουλα κρυμμένο το δολοφονικό ξίφος και περνάει
δίπλα μας με χαμόγελα και ψεύτικες εκδηλώσεις αγάπης.
Για να διατηρήσουμε σώα και αβλαβή την
πίστη μας από την δολοφονική μάχαιρα των εχθρών του Χριστού πρέπει να
απομαρυνόμεθα από κάθε ύπουλη ένωση…
***********************************************************************
Ο θρησκευτικός Οικουμενισμός
της σήμερον είναι Κίνηση, διά την ένωση των αιρετικών Ομολογιών της
Δύσεως μετά της Ορθοδοξίας κατ’ αρχάς και εις δεύτερο στάδιο διά την
ένωση όλων των θρησκειών εις ένα τερατώδες κατασκεύασμα, εις μίαν
Πανθρησκείαν. Τελικό όμως σκοπό έχει να εξαφανίσει, μέσα σ’ αυτό
το χωνευτήρι, τον Χριστιανισμό και ιδίως την Ορθοδοξία, που κατέχει την
Αλήθεια. Σκοπεύει δε εις την τελική φάση του σκοτεινού του
σχεδίου να αντικαταστήσει την λατρεία του ενός Θεού, με την λατρεία του
Σατανά!
Αυτό φαίνεται εκ πρώτης όψεως
απίστευτο. Και όμως, αυτό κυρίως επιδιώκει ο πολυδαίδαλος μηχανισμός της
Οικουμενικής Κινήσεως, διά την δραστηριότητα της οποίας τόσο συχνά
ακούμε στις ημέρες μας να γίνεται λόγος.
Ο οικουμενισμός, όπως αποδεικνύεται από στοιχεία σοβαρά και αδιάσειστα, που θα διαβάσεις, αναγνώστα, στη συνέχεια, είναι ένα σατανικό κατασκεύασμα των σκοτεινών Δυνάμεων. Είναι μία μεγάλη, φοβερή και τρομερή αίρεση ή μάλλον παναίρεση. Είναι μία σύνθεση θρησκειών, φιλοσοφιών και παραδόσεων σε μια τραγελαφική ενότητα.
Είναι μια δόλια πλάνη, καταστρωμένη με
σατανικό σχέδιο, η οποία υποστηρίζει, ότι πουθενά δεν υπάρχει η
μοναδική, η απόλυτος, η ενιαία Αλήθεια. Ούτε και στην Ορθοδοξία!
Έτσι ο Οικουμενισμός καταντά ένα
τέρας, που καταβροχθίζει τα πάντα. Καταντά ένα καμίνι, που προσπαθεί να
χωνέψει και συγκεράσει όλες τις θρησκείες. Είναι ένας νεώτερος αιρετικός
Συγκριτισμός, που υπόσχεται να λύσει όλα τα προβλήματα! Ο δε Θεός για
τον Οικουμενισμό, είναι ένας αόριστος Θεός, που δέχεται εξ ίσου την
λατρεία όλων των θρησκειών.
Για τον Οικουμενισμό δεν υπάρχει
προσωπικός Θεός. Ο Οικουμενισμός δεν πιστεύει τίποτε, αλλά και τίποτε
δεν απορρίπτει στο ανακάτεμα και στη νέα σύνθεση της θρησκείας, την
οποία επιδιώκει να κατασκευάσει. Δεν υπάρχουν για τον
Οικουμενισμό Θρησκείες και Πατρίδες. Με τρόπο επιδέξιο και δήθεν για
λόγους ειρηνικής συνεργασίας προβάλλει έμμεσα το σύνθημα: «Κάτω τα σύνορα!!»
Όλα λοιπόν συνθλίβονται, αφομοιώνονται και εξαφανίζονται στο αβυσσαλέο στόμα του Οικουμενισμού.
Ο Οικουμενισμός είναι μια φοβερή λαίλαψ, που προετοιμάζεται να ξεθεμελιώσει, όπως φαντάζεται, την «Μίαν, Αγίαν, Καθολικήν και Αποστολικήν Εκκλησίαν»
του Χριστού. Είναι άγριος τυφώνας των δυνάμεων του σκότους, που
συγκεντρώνει την καταστροφική του μανία εναντίον κυρίως της Ορθοδοξίας,
με τον σκοτεινό του πόθο να την εκμηδενίσει και να την αφανίσει.
Και τούτο, διότι γνωρίζει, ότι μόνη η Ορθοδοξία κρατεί ανόθευτη την Αλήθεια και Μόνη αυτή μπορεί να σώσει τον άνθρωπο. «Τις πέτρες τις πετούν στις καρυδιές, που έχουν καρύδια», έλεγε παραστατικά ο Κολοκοτρώνης.
Έτσι και ο Οικουμενισμός χτυπά την Ορθοδοξία, διότι αυτή έχει αξία, κατέχει τον θησαυρό της Αληθείας.
Αλλά,
ενώ είναι τόσο τρομερά τα σχέδια του Οικουμενισμού, εν τούτοις τα
κρύβει επιμελέστατα κάτω από ένα αριστοτεχνικό μανδύα αθωότητος. Όλα προχωρούν με μελέτη, με σύστημα, με οργάνωση.
Ο Οικουμενισμός, σήμερα, είναι η εξέλιξη του φοβερού σχεδίου των οργάνων του Σατανά στο πιο κρίσιμο σημείο.
********************************************************************
Στόν αφανισμό αυτό μάς οδηγεί ό
σημερινός Οικουμενισμός, ό οποίος προσπαθει νά αποκόψη τις ρίζες τής
Φυλής μας από τήν Ζωοδότειρα Ορθοδοξία. Τό πρώτο, λοιπόν, καθήκον ημών
τών Ελλήνων είναι ν΄ άντιτάξωμε πείσμονα άντίστασι στόν θανάσιμον τούτον
έχθρόν. Καθήκον όλων μας είναι νά αρνηθούμε τήν ειδωλολατρεία, πού
εισάγει ο Οικουμενισμός. Νά μήν επιτρέψωμε στούς προσηλυτιστάς
εχθρούς τής πίστεώς μας νά καταδολιεύουν τήν θρησκευτική καί εθνική μας
ενότητα. Καθήκον μέγα καί ευθύνη μοναδική έχομε, νά διαδώσωμε παντού τήν
Όρθοδοξία. Καλούμεθα, σήμερα, ν΄ αναλάβωμε τήν εκπλήρωσι τής
υψίστης άποστολής μας, πού είναι νά φέρωμε τό αληθές μήνυμα τής έν
Χριστώ άπολυτρώσεως καί άποκαλύψεως στήν σύγχρονη άνθρωπότητα. Νά γίνωμε
φωτοδότες τού άνεσπέρου φωτός τού Κυρίου σ΄ έκείνους πού έχουν
εγκλωβισθή στό έρεβος τής αίρέσεως καί σ΄ όλους όσους δηλητηριάζει ή
Λερναία “Υδρα τού Οικουμενισμού.
Αλλοίμονό μας αν, αντί αυτού,
αυτοκτονήσωμε μέσα στήν άθεΐα τού σημερινού Οικουμενισμού! Το καθήκον
τών Ελλήνων είναι νά διαφυλάξουν τήν θεία, τήν μεγάλη, τήν Ιερή
Παρακαταθήκη τής Παραδόσεως, άμίαντη, άφθαρτη, άπαραχάρακτη. Κάθε
Όρθόδοξος “Ελλην καλείται νά προτάξη τήν αδάμαστη καί ακαταγώνιστη
δύναμι τής πίστεώς μας έναντίον τών υπούλων εχθρών τής Ορθοδοξίας, οι
όποίοι μάχονται νά διαστρέψουν τήν Αλήθεια τής Έκκλησίας μας. Κάθε
“Ελλην καλείται νά προασπίση τήν πίστιν του, άγωνιζόμενος έναντίον
έκείνων, πού έπιδιώκουν τήν κατάλυσι καί τήν κατάργησι τής Ιεράς
Παραδόσεως καί τού Δόγματος τής Αγίας μας Εκκλησίας, μέ αιτιολογικά
δόλια καί πλημμυρισμένα άπό άμαρτία. “Ολοι
οι “Ελληνες καλούνται νά ορθώσουν ανάστημα εναντίον εκείνων, πού
επιδιώκουν τήν κατάργησι τών Ιερών Κανόνων εν ονόματι μιάς αμαρτωλής
ανακαινίσεως καί αναγεννήσεως τής Εκκλησίας. Οι
Ορθόδοξοι Χριστιανοί τής Πατρίδος μας καλούνται νά βροντοφωνάζουν όχι!
στούς δολιοφθορείς τής άγιας μας Πίστεως καί τής Πατρίδος, οι οποίοι
συνεργάζονται μέ τόν χριστιανομάχο Οικουμενισμό. Καθήκον ημών
τών Ελλήνων είναι νά ζούμε μέσα στήν ζωογόνο Πνοή τής Ορθοδοξίας,
σύμφωνα μέ τόν Νόμον τού Θεού, χωρίς νά ξεφεύγουμε, ούτε κεραία άπό τά
άπαραχάρακτα όρια τής Εκκλησίας. Νά καταγγέλωμε ακόμη τούς εχθρούς τής
Εκκλησίας. Νά επισημαίνωμε τις φθοροποιές ξενοκίνητες δυνάμεις τού
σκότους, αρνούμενοι διάλογο μέ τόν άθεο Οίκουμενισμό. Καί όταν θά παλεύωμε γιά τήν πίστι μας έναντίον Σιωνιστών, Μασώνων, Χιλιαστών, Παπικών, Προτεσταντών, αθέων νά
ενθυμούμεθα μέ Ιερό ρίγος, ότι τό “Αγιον καί Ίερόν Εύαγγέλιον έγράφη
εις τήν Ελληνική γλώσσα. Αι Οίκουμενικαί Σύνοδοι συνεκροτήθησαν όλες σέ
έλληνικό έδαφος καί τά Δόγματα διετυπώθησαν Έλληνιστί. Νά
ενθυμούμεθα, ότι τό Έλληνικόν “Εθνος έδωσε γιγάντια άναστήματα πίστεως:
“Ελληνες ήσαν οί μεγάλοι Πατέρες καί διδάσκαλοι τής Οίκουμένης. “Ελληνες
ήσαν oί περισσότεροι “Αγιοι Μάρτυρες, Οσιοι, Ομολογηταί καί
έγκρατευταί. Ή Ελλάς έκράτησε άνόθευτη τήν Ιερά Παράδοσι καί τήν
Ορθοδοξία. Τό Έλληνικόν “Εθνος έστειλε τούς Ίεραποστόλους στήν Ανατολή,
στήν Δύσι, στό Νότο καί στό Βορρά καί διέδωσε τήν Πίστιν τού Χριστού
στήν Ασία, στήν Εύρώπη καί στήν Αφρική. Μετελαμπάδευσε τό Φώς τού
Χριστού στους Σλαύους τού Βορρά. Δέν υπάρχει μεγαλυτέρα δύναμις, γιά τό
Ελληνικό “Εθνος, άπό τήν εύλογία αύτή τού Θεού. Διά τούτο πάς “Ελλην πρέπει νά επαγρυπνή καί νά μάχεται μέ όλας του τάς δυνάμεις, γιά τήν Ορθοδοξία.
Νά κτυπά ανελέητα τις ύπουλες προπαγάνδες καί τίς αίρέσεις, πού φέρουν
διαιρέσεις καί διχασμόν τού Εθνους. Προσοχή προπαντός άπό τούς
καταχθονίους Οικουμενιστάς. Οι Οικουμενισταί είναι έχθροί τής Πατρίδος,
χειρότεροι άπό κάθε άλλον έχθρόν καί θά πρέπει νά τεθούν έκτός Νόμου
τώρα, προτού, αύριον, νά είναι άργά. Διότι, τό τονίζομεν,
χάνοντας τήν Άγίαν Όρθοδοξίαν μας δέν είναι δυνατόν νά υπάρξωμε πλέον
ούτε ώς “Εθνος Έλληνικόν, ούτε ώς Λαός Ελληνικός. Σύσσωμοι οι Ορθόδοξοι
Χριστιανοί διακηρύττομε τήν πίστι μας εις τήν Μίαν, Άγίαν, Καθολικήν καί
Άποστολικήν Έκκλησίαν. Δηλούμεν δέ μέ Ιερή συγκίνησι, ότι τήν αγιωτάτην
την τού Χριστού Έκκλησίαν μας θά κρατήσωμε αμετακίνητη καί τήν
Όρθόδοξον Πίστι απαραχάρακτη, όπως μάς τήν παρέδωσεν ό Κύριος καί οι
Απόστολοι.Θά μείνομε μέχρι θανάτου σταθεροί στήν Εκκλησία τού
Χριστού, τής όποίας «καί πύλαι Αδου ού κατισχύσουσιν» (Ματθ. ΙΣΤ΄ 18).
Δέν θά άφήσωμε τήν Ορθοδοξία μας νά τήν βεβηλώση ό έπάρατος
Οίκουμενισμός. Βροντοφωνούμε δέ πρός όλας τάς κατευθύνσεις, όπως οι Πατέρες μας:
«Αύτη η Πίστις των Αποστόλων. Αύτη η Πίστις των Πατέρων. Αύτη η Πίστις των Ορθοδόξων. Αύτη η Πίστις την Οικουμένη έστήριξεν».
(Από το βιβλίο«Ο Οικουμενισμός χωρίς μάσκα»,έκδοσις Ε΄,Αθήναι 1988)
Πηγές:
«Ο Οικουμενισμός χωρίς Μάσκα», Αρχιμ. Χαραλ. Δ. Βασιλοπούλου, εκδ. «ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΤΥΠΟΣ»
Οι υπογραμμίσεις και οι χρωματισμοί είναι του ιστολογίου μας
Διαβάστε και το 1ο μέρος πατώντας εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου