ΓΙΑΤΙ ΜΙΛΩ ΠΑΝΤΟΤΕ ΘΕΡΜΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΣΜΟ ΤΗΣ ΒΑΣΙΛΕΥΟΥΣΑΣ;

Σχόλιο Ιστολογίου: Είναι σαφές ότι οι Τούρκοι είναι λυσσώδεις εχθροί της Πίστεως και του Γένους των Ρωμηών από το 1453 έως και σήμερα. Οι πράξεις τους τόσο στη Βασιλεύουσα όσο και στην Κύπρο αλλά και οι διεκδικήσεις τους στο Αιγαίο, δεν μας αφήνουν να είμαστε αισιόδοξοι για το μέλλον. Δεν ξεχνούμε ποτέ το δράμα που ζει ο Ελληνισμός της Πόλης αλλά και ο Κλήρος της και για το λόγο αυτό συμφωνούμε απόλυτα με το πνεύμα του άρθρου που ακολουθεί και πάντα προσευχόμαστε για τους αδελφούς μας.

 Θεωρούμε βεβαίως, όπως και ο συγγραφέας του άρθρου, ότι σε τίποτε δεν θα βοηθήσει ο Οικουμενισμός ώστε να λυθεί το δράμα αυτό. Καθώς έλεγε ο μακαριστός π. Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος αναφερόμενος στον τότε Πατριάρχη Αθηναγόρα:

 "Οὐδείς Ὀρθόδοξος εὔχεται τήν μετακίνησιν ἤ τόν θάνατον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Θρόνου. Μή γένοιτο! Ἀλλά καί οὐδείς θά θυσιάσῃ χάριν αὐτοῦ ἰῶτα ἕν ἤ μίαν κεραίαν ἐκ τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως... Ἕν μόνον κρατήσατε, ἕν φυλάξατε, ἑνός φείσασθε, ἕν μή θυσιάσητε: τήν Ὀρθόδοξον Πίστιν! 

Ὁ Οἰκουμενικός Θρόνος ἔχει ἀξίαν καί χρησιμότητα μόνον καί μόνον, ὅταν ἐκπέμπῃ ἁπανταχοῦ τῆς γῆς τό γλυκύ καί ἀνέσπερον τῆς Ὀρθοδοξίας Φῶς. Οἱ Φάροι εἶναι χρήσιμοι, ἐάν καί ἐφ' ὅσον φωτίζωσι τούς ναυτιλλομένους, ἵνα ἀποφεύγωσι τούς σκοπέλους. Ὅταν τό φῶς αὐτῶν σβεσθῇ, τότε δέν εἶναι μόνον ἄχρηστοι, ἀλλά καί ἐπιβλαβεῖς, διότι μεταβάλλονται καί αὐτοί εἰς σκοπέλους." 

Του Θεολόγου κ. Παναγιώτη Τελεβάντου

Κάποιοι πατέρες και αδελφοί μου διαμήνυσαν ότι είναι σκανδαλισμένοι μαζί μου επειδή μιλώ πάντοτε με πολλή ευαισθησία για τα δίκαια του Ελληνισμού της Βασιλεύουσας.

Τους παρακαλώ θερμά να διαβάσουν το κείμενο της αμέσως προηγούμενης ανάρτησης που αναφέρεται στη σφαγή των νηπίων της Σάντας για να αντιληφθούν τι θα πει Τούρκος. Γι’ αυτό το λιγότερο που έχουμε να κάνουμε είναι να στηρίζουμε όσο μπορούμε πιο θερμά τους υπόδουλους αδελφούς μας στη Βασιλίδα των Πόλεων.

Οι πολλοί από σας γνωρίζουν τους Τούρκους από την Ιστορία. Διαβάζουν περίπου σαν παραμύθι τα γεγονότα που αφορούν τις Σουλιώτισσες, τον Αθανάσιο Διάκο και τους άλλους ήρωες της επανάστασης.

Κάποιοι από μας, όμως, ζήσαμε τη μανία του τουρκικού όχλου κατά την περίοδο της Αγγλοκρατίας στην Κύπρο και ξέρουμε τα πράγματα από πρώτο χερι.

Έχουμε δει με τα μάτια μας τη φρίκη και τον τρόμο που προκαλούσε στις ψυχές των Ελλήνων της Κύπρου ο μαινόμενος τουρκικός όχλος όταν έβγαινε από την Τουρκική συνοικία με σπαθιά και μαχαίρια και έσφαζε αλύπητα τους χριστιανούς.

Έζησα τέτοια εμπειρία όταν ήμουν μόλις έξι χρόνων παιδάκι στην Τουρκοκρατούμενη Αμμόχωστο όταν αναπάντεχα ο Τουρκικός όχλος ξεπρόβαλε στη γειτονιά μας και έσφαξε μπροστά στα μάτια μας τον πατέρα ενός παιδιού.

Εσείς, αν θέλετε, μπορείτε να σταθείτε αδιάφοροι μπροστά στο δράμα των Ελλήνων της Βασιλεύουσας. Εμένα θα μου επιτρέψετε να βλέπω τα πράγματα διαφορετικά.

Όπως έγραψα πολλές φορές έχουμε κάθε περιθώριο να διαμαρτυρόμαστε για τους οικουμενιστικούς ακροβατισμούς του Φαναρίου και των συνοδοιπόρων του χωρίς να είμαστε ανάλγητοι μπροστά στο απερίγραπτο δράμα της Πρωτόθρονης Εκκλησίας και των “ελεύθερων πολιορκημένων” της Βασιλεύουσας.  

(Η υπογράμμιση είναι του Ιστολογίου μας)

Όσο ο Κύριος επιτρέψει να ζω και να έχω ακμαίες τις δυνάμεις μου δεν θα πάψω ποτέ να στηρίζω με την αδύναμη γραφίδα μου τον σκλάβο Πατριάρχη μας και τους υπόδουλους, στον προαιώνιο εχθρό της πίστης και του Γένους μας, Έλληνες αδελφούς μας της Κωνσταντινούπολης.

Όσο για τα οικουμενιστικά παρατράγουδα του Φαναρίου και των άλλων Οικουμενιστών ουδενός υπήρξα δεύτερος επικριτής σε οξύτητα και σε αριθμό δημοσιευμάτων. Τον Ελληνισμό της Κωνσταντινούπολης, όμως, πάντοτε θα τον στηρίζω με την αδύναμη πέννα μου. 
Αυτά με αφορμή τη σημερινή αποφράδα επέτειο της πτώσης της Βασιλίδος των Πόλεων.