Ο ΚΟΡΥΦΑΙΟΣ ΑΝΤΙΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΤΗΣ ΘΕΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΟΣΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ - 14 IOYNIOY

 Του κ. Παναγιώτη Τελεβάντου

Σήμερα, 14 Ιουνίου, γιορτάζουμε την ιερή μνήμη του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς, του κορυφαίου θεολόγου της Ορθοδόξου Εκκλησίας τον εικοστό αιώνα που αναδείχθηκε, όχι μόνον ο μεγαλύτερος δογματολόγος της Ορθοδόξου Εκκλησίας του περασμένου αιώνα, αλλά και Πατέρας και Διδάσκαλος της Εκκλησίας.

Ο Όσιος Ιουστίνος, το κλέος της Εκκλησίας της Σερβίας, κωδικοποίησε όλη την Πατερική παράδοση αναφορικά με την παναίρεση του Οικουμενισμού και έθεσε τα άσφαλτα πλαίσια μέσα στα οποία διεξάγεται μέχρι τις μέρες μας ο αντιοικουμενιστικός αγώνας.

Ο Όσιος Ιουστίνος δεν ήταν ο μόνος, ίσως ούτε και ο πρώτος αντιοικουμενιστής. Στην Ελλάδα λ.χ. υπήρχαν πολλές φωνές εναντίον του Οικουμενισμού πολύ πριν μεταφραστούν στα Ελληνικά τα Θεοφώτιστα συγγράμματα του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς. 

Ο Μητροπολίτης Φλωρίνης Αυγουστίνος, ο Γέροντας Επιφάνιος Θεοδωρόπουλος, ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος, ο π. Σπυρίδων Μπιλάλης, ο Μοναχός Θεόκλητος Διονυσιάτης, ο Καθηγητής Κωνσταντίνος Μουρατίδης, ο π. Χαράλαμπος Βασιλόπουλος κτλ. -για να περιορίσουμε την αναφορά σε ορισμένα μόνον ονόματα κορυφαίων αντιοικουμενιστών- έδιναν επικές μάχες εναντίον της παναίρεσης του Οικουμενισμού πολύ πριν έρθουν σε επαφή με τα Θεοφώτιστα συγγράματα του Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς.

Σε τι συνίσταται, επομένως, η σπουδαιότητα του Οσίου Ιουστίνου;

Καταρχήν ο π. Ιουστίνος δεν ήταν μόνον ένας εξαιρετικά σπουδαίος Ακαδημαικός θεολόγος. Ήταν προπαντός μια αγιασμένη ύπαρξη που ζούσε μέσα στη χάρη του Θεού. Γι’ αυτό μιλούσε για τα θεία "ως εξουσίαν έχων". 

Όσοι φοιτήσαμε σε Θεολογικές Σχολές ξέρουμε πόσο πολύ η ακαδημαική θεολογία διακονείται από ανθρώπους που είναι άγευστοι της εν Χριστώ ζωής, και οι οποίοι -κατά κανόνα- είναι βαθύτατα επηρεασμένοι στη σκέψη και στη μέθοδο από τους ετερόδοξους και κακόδοξους ακαδημαικούς δασκάλους τους.

Αλλά ο Όσιος Ιουστίνος δεν ήταν ο μόνος Άγιος που μιλούσε εναντίον του Οικουμενισμού. Ο Γέροντας Φιλόθεος Ζερβάκος λ.χ. καθόλου δεν υστερούσε σε αγιότητα από τον Όσιο Ιουστίνο. Δεν είχε, όμως, τη θεολογική εμβέλεια του κορυφαίου Εκκλησιολόγου Οσίου Ιουστίνου Πόποβιτς.

Ο Οικουμενισμός, βεβαίως, είναι παναίρεση, αλλά είναι πρώτιστα εκκλησιολογική αίρεση και γι' αυτό κανείς άλλος δεν μπόρεσε να συλλάβει το μέγεθος της κακοδοξίας του από τον κορυφαίο εκκλησιολόγο Όσιο Ιουστίνο Πόποβιτς. 

Γι’ αυτό και τα συγγράμματα του Οσίου Ιουστίνου είναι και θα παραμείνουν τα κατεξοχήν μνημεία της Ορθοδόξου Εκκλησίας που πολεμούν την παναίρεση του Οικουμενισμού που ταλανίζει την Εκκλησία από τα τέλη του 19ου αιώνα.

Του Επισκόπου Μεσαορίας Γρηγορίου

Εκκλησία Κύπρου

Σήμερα η Εκκλησία μας τιμά τη μνήμη του οσίου Ιουστίνου (Πόποβιτς) του Σέρβου, του οποίου η διακήρυξη της αγιότητός του έγινε τον Απρίλιο του 2010.

Ο Όσιος Ιουστίνος γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου του 1894, στην πόλη Βράνιε της νοτίου Σερβίας. Κατά την βάπτιση έλαβε το όνομα Ευάγγελος με το επώνυμο Πόποβιτς δηλ. Παπαδόπουλος.

Από μικρό παιδί, συχνά επισκεπτόταν με τους γονείς του τον Άγιο Πρόχορο τον Θαυματουργό στην κοντινή Μονή Πτσίνσκι όπου και είδε με τα μάτια του την θεραπεία της μητέρας του από βαριά ασθένεια. Με ευλάβεια μελετούσε το Ιερό Ευαγγέλιο, καθώς και Συναξάρια Αγίων και ακολούθως τα κείμενα των Αγίων Πατέρων της Εκκλησίας. Αναδείχθηκε σε μεγάλο ελληνομαθή θεολόγο. Ο ίδιος έλεγε χαρακτηριστικά: «η Ορθοδοξία δεν είναι βιβλιοθήκη, την οποία μπορείς να μελετήσεις, αλλά βίωμα το όποιο καλείσαι να ζήσεις».

Από την φύση του φιλόσοφος ο Όσιος Ιουστίνος και διψασμένος για τη γνώση, εγγράφεται στην Εκκλησιαστική Σχολή του Αγίου Σάββα στο Βελιγράδι.

Αφού συμπλήρωσε τις σπουδές του στα 1914, κατά τον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο στρατεύτηκε ως νοσοκόμος. Ακολουθώντας την πορεία του σέρβικου στρατού, πήρε το δρόμο της εξορίας προς την Κέρκυρα. Καθ’ οδόν ένιωσε πλέον έτοιμος να αφιερώσει την ζωή του στο Χριστό και έλαβε το μοναχικό σχήμα την 1η Ιανουαρίου του 1916 και πήρε το όνομα του αγίου μάρτυρος και φιλοσόφου Ιουστίνου.

Αργότερα, μετέβη στην Αθήνα για ευρύτερες σπουδές. Λαμβάνει το διδακτορικό του δίπλωμα στην Πατρολογία στα 1926, με θέμα «Το πρόβλημα του προσώπου και της γνώσεως στον Άγιο Μακάριο τον Αιγύπτιο».

Στη διάρκεια της γερμανικής κατοχής βρέθηκε σε διάφορες Μονές και σταδιακά στο Βελιγράδι, όπου συμπαραστάθηκε στον σερβικό λαό.

Με την εγκαθίδρυση της νέας ηγεσίας στην Γιουγκοσλαβία το 1945, ο πατήρ Ιουστίνος εξεδιώχθη από το Πανεπιστήμιο του Βελιγραδίου μαζί με άλλους 200 καθηγητές. Σύντομα συνελήφθη στη νότια Σερβία και φυλακίστηκε.

Διωγμένος από το Πανεπιστήμιο και στερημένος από τα ανθρώπινα, θρησκευτικά και πολιτικά του δικαιώματα, έζησε ουσιαστικά έγκλειστος στη μικρή γυναικεία μονή των Αρχαγγέλων στο Τσέλιε του Βάλιεβο.

Ο Όσιος Ιουστίνος Πόποβιτς κοιμήθη εν Κυρίω στις 25 Μαρτίου 1979, ανήμερα του Ευαγγελισμού, ενώ η μνήμη του τιμάται πανηγυρικά στις 14 Ιουνίου. Κατέλειπε μεγάλη οσιακή κα θεολογική εμπειρία για κάθε Ορθόδοξο Χριστιανό ως Πατέρα και Διδάσκαλος της Εκκλησίας.

ΠΗΓΗ: Ακτίνες 

Διαβάστε και: "ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΠΟΠΟΒΙΤΣ ΚΑΙ ΟΙΚΟΥΜΕΝΙΣΜΟΣ"

Περισσότερα κείμενα του λογιώτατου αυτού Αγίου μπορεί κανείς να διαβάσει πατώντας εδώ